Wiadomości Flash: bycie z dala od dziecka go nie złamie

Załącznik.

Jeśli zastosujesz się do popularnych porad dla rodziców, będziesz wiedziała, że ​​przywiązanie do dziecka jest ważne. Jeśli spędzasz zbyt wiele godzin z dala od dziecka (umm… przedszkole?), może się do ciebie nie przywiązać. Jeśli nie odpowiadasz za każdym razem, gdy płaczą, możesz je „złamać”. A jeśli Twoje dziecko nie jest do Ciebie przywiązane, to Bad Things Happen. Mogą nie być szczęśliwi jako dorośli. Mogą nie być w stanie nawiązać dobrych relacji z innymi. Mogą nawet stać się przestępcami lub przestępcami – a już na pewno nie odpowiedzialnymi członkami społeczeństwa, którzy chodzą do odpowiednich szkół i znajdują dobrą pracę.

Ale spędziłam tygodnie recenzowanie badań naukowych nad załącznikiem, a to, czego się dowiedziałem, było dość szokujące. Okazuje się, że sposób, w jaki popularne porady rodzicielskie opisują przywiązanie, w rzeczywistości nie opiera się na badaniach naukowych na temat przywiązania. Po prostu wybiera części, które najbardziej pasują do naszych wyobrażeń o macierzyństwie, więc nie będziemy tego kwestionować.

Zagłębmy się więc w dowody. Ale najpierw zróbmy krótki przegląd tego, czym jest przywiązanie — ponieważ obstawiam, że nie jest tym, czym myślisz.

Czym jest przywiązanie?

Dr John Bowlby po raz pierwszy użył terminu „przywiązanie”, aby opisać relacje między dziećmi a ich… matek, a właściwie wybrał to słowo, ponieważ rodzicom łatwo było się przywiązać, ponieważ był. Kto nie chciałby czegoś, co brzmi tak bardzo jak przytulanie, bliskość i więź? Ale Bowlby był naprawdę niechlujny w użyciu tego słowa - psycholog dr Michael Rutter zauważył, że Bowlby używał go na co najmniej cztery sposoby: do opisania wewnętrznych stanów psychicznych oraz relacji.

Innym problemem było to, że (obecnie sławny) dr Bill i jego żona Martha Sears rozwinęli pewne pomysły, które nie były oparte na badaniach naukowych, ale wymagały pozytywnej nazwy. Wykorzystali rodzicielstwo bliskości, „ponieważ zostało tak dobrze zbadane i udokumentowane”. Rodzicielstwo bliskości miało niewiele wspólnego z teorią przywiązania, ale ponieważ Bowlby był tak luźny ze swoimi własnymi opisami, imię… zablokowany.

I okazuje się, że nawet badania mają sporo problemów.

Separacja może prowadzić do złych wyników (lub nie)…

Jedno z najwcześniejszych badań Bowlby'ego dotyczyło 44 dzieci przyłapanych na kradzieży i porównało je z 44 dziećmi, które miały problemy, ale niczego nie ukradły. Zauważył, że 12 złodziei doświadczyło wczesnej separacji od rodziców w porównaniu z czterema z nich innych dzieci i myśleli, że oddzielenie od rodziców doprowadziło złodziei do niskiego poczucia empatii i poczucie własnej wartości.

Słysząc to może sprawić, że będziesz chciał już nigdy nie zostawiać swojego dziecka samego, ale znacznie później w swoim życiu Bowlby przyznał się do dwóch naprawdę ważnych kwestii. Po pierwsze, nie wspomniał, że pomieszał wszystkie rodzaje separacji w tej jednej kategorii: „separacje” obejmowały wszystko od spanie we własnej sypialni do wysłania do domu dziecka, co oznacza, że ​​prawie niemożliwe jest wyciągnięcie z tego żadnych realnych wniosków dane.

Po drugie, separacja nie była jedyną traumą, jakiej doświadczyły te dzieci. Wielu z nich doznało również przemocy fizycznej i seksualnej, o czym w ogóle nie wspomniano w oryginalnym artykule.

Tak więc podstawa wszystkich późniejszych badań dotyczących separacji między rodzicami a dziećmi była bardzo błędna – i nikt o tym nie wiedział w tamtym czasie. Wiedzieliśmy tylko, że „separacje” mają silne powiązania z negatywnymi skutkami dla dzieci – nic więc dziwnego, że rodzice się bali.

Korzystanie z opieki dziennej może prowadzić do złych wyników (lub nie)…

Bowlby spędził również dziesięciolecia rozmawiając o matce jako głównym opiekunie niemowlęcia – jeden z jego wczesnych tekstów mówił: „niewiele będzie się mówiło o relacji ojciec-dziecko; zostanie przyjęta jego wartość jako ekonomicznego i emocjonalnego wsparcia matki”. Następnie napisał, że dziecko „przywiąże się szczególnie do jednej postaci”, a ponieważ ojciec był nieistotny, ta postać musi być mama.

Jeśli wierzymy, że związek matki z dzieckiem jest święty, to opieka dzienna staje się praktycznie nie do zniesienia. Sam Bowlby napisał, że „pozbawienie małego dziecka towarzystwa matki jest tak samo złe, jak pozbawienie go witamin”. Dokonałam przeglądu wpływu opieki dziennej na dzieci a baza badawcza nie wspiera pomysłów Bowlby'ego. W rzeczywistości, jeśli opieka dzienna lub przedszkolna zmniejsza stres matki i/lub umożliwia jej powrót do pracy, którą lubi, korzyści netto z opieki dziennej i przedszkolnej są prawdopodobnie pozytywne. Chyba że Twoje dziecko jest w przedszkolu przez ponad 70 godzin tygodniowo – znacznie więcej niż większość dzieci – i spędza noce poza domem, przebywanie w przedszkolu raczej nie wpłynie na ich relacje z ty.

Bardzo późno w swoim życiu Bowlby przyznał, że system przywiązania „przyczynia się do przetrwania jednostki, utrzymując ją w kontakcie z jednym lub kilkoma opiekunami” (zwróć uwagę na S na końcu „opiekunów”), ale tym razem szkoda została wyrządzona: Miejsce matki było w domu z dziecko.

Rodzice: Zrelaksuj się!

Czego więc możemy się z tego nauczyć? Cóż, pamiętamy, że rodzicielstwo bliskości to nie to samo co teoria przywiązania i tylko pierwsza z nich ma za sobą jakiekolwiek badania naukowe. Oddzielenie od dziecka – nawet jeśli spędza cały tydzień pracy w przedszkolu – raczej nie doprowadzi do zerwania relacji przywiązania. A nawet jeśli związek przywiązania zostanie zakłócony, niekoniecznie prowadzi to bezpośrednio do złych wyników. Większość dzieci, które nie mają bezpiecznej relacji przywiązania z rodzicem, radzi sobie całkiem dobrze w życiu, a nawet te, które nie mają pewnego wyniku. Więc wszyscy możemy się trochę zrelaksować, wiedząc, że robimy wszystko, co w naszej mocy, dzięki posiadanym umiejętnościom, a dla większości dzieci jest to prawdopodobnie w sam raz.

ZWIĄZANE Z:
Co to znaczy, gdy Twoje dziecko woli drugiego rodzica
Dlaczego nienawidzę współczesnego macierzyństwa