Co powiedzieć swoim dzieciom w drodze do domu?

Wyobraź sobie, że za każdym razem, gdy wyjmiesz śmieci lub ładujesz zmywarkę, ktoś zaproponował pomocny wskazówki, jak zrobić to wydajniej. A teraz wyobraź sobie, że po każdym posiłku ktoś z twojej rodziny krytykuje jedzenie i sugeruje następny posiłek.

Jak byś się czuł? Cóż, wiem, jak bym się czuł: sfrustrowany, sfrustrowany i pozbawiony motywacji.

Nie zdając sobie z tego sprawy, jest to w zasadzie to, co niektórzy rodzice robią swoim dzieciom po każdym treningu lub grze. Gdy tylko dziecko opuści pole, mama lub tata zaczynają.

Czasami są to przyjazne wskazówki, które mają być pomocne. Czasami jest to bardziej dowodząca rada, np. „Swing z większą mocą” lub "Zwracaj większą uwagę na piłkę. Innym razem rodzice po prostu zadają tyle pytań, że wyczerpują swoje dzieci (które są już zmęczone grą).

Mogę wam powiedzieć z ufnością, wszystkie dzieci – i mam na myśli wszystko dzieci – nienawidzę pytań i konstruktywnej krytyki. Młodzi sportowcy zaczynają bać się powrotu samochodu do domu, ponieważ wiedzą, że są przetrzymywani w niewoli i nie mają dokąd wyjść. Analiza gry i pomocne podpowiedzi kompletnie wysysają zabawę z gry.

Co gorsza, ta przelotna jazda samochodem może mieć trwały, choć niezamierzony efekt.

W swojej praktyce, jako trener rodzinny, widzę to raz po raz. Dziecko od lat uwielbia sport. Wtedy nagle puf, on lub ona nie ma ochoty na ponowne granie – a rodzice drapią się po głowach.

To wszystko jest zbyt powszechne. Według ankiety przeprowadzonej przez., nawet 70 procent młodych sportowców przestaje grać w tę grę przed ukończeniem 13. Narodowy Związek Sportów Młodzieżowych. Powód? Niesamowicie, bo gra już nie jest fajna.

Nawet rodzice o najlepszych intencjach mogą zrujnować zabawę, nadmiernie inwestując w wynik gry lub rozwój swojego gracza. (Szkoda, ponieważ oprócz dobrej zabawy, wykazano, że uprawianie sportu poprawia wyniki w nauce, zmniejszyć ryzyko używania alkoholu i narkotyków, ograniczyć nieoczekiwane ciąże i poprawić sytuację społeczną relacje.)

Wiem, że trudno nie podzielić się tym, co widzisz z boku. Wiem, że rodzice po prostu próbują nawiązać kontakt ze swoimi dziećmi. Ale najczęściej to nie działa.

Dobre wieści? Jest łatwe rozwiązanie. Powitaj swojego gracza po zakończeniu gry na jeden z dwóch sposobów, a zrewolucjonizujesz sposób, w jaki Twoje dziecko czuje się w drużynie.

Opcja 1: “Uwielbiam oglądać jak grasz.”

Opcja 2: "Gdzie powinniśmy iść na lody?”

Mówiąc dziecku, jak bardzo cieszy Cię widok jego wysiłku, wygrać lub przegrać, przekazujesz wsparcie i wzmacniasz radość z gry. Widzę, że wielu młodych graczy natychmiast patrzy na trybuny, aby zobaczyć reakcję rodziców na bramkę lub świetny ruch defensywny. Oni chcą… nie, oni… pragnąć-ten pozytywne afirmacje od rodziców.

Więc daj im to.

(Dotyczy to również tych rodziców przyklejonych do swoich telefonów na uboczu. Spojrzeć w górę! Chcesz tam być, aby przyciągnąć ich uwagę.)

Im bardziej skupiasz się na radości z ich oglądania – nie wygrywając, nie technice, nie strategii – tym bardziej będą cieszyć się graniem (i, nie przypadkowo, tym bardziej prawdopodobne, że rzeczywiście się poprawią).

Teraz lody po meczu nie zawsze są konieczne. Ale wygraj lub przegraj, to na pewno jest miłe.

— dr Catherine Pearlman, LCSW, jest terapeutką, zapaloną rodzicielką młodzieży sportowej i założycielką Trener rodziny.