Jak wychować dziecko introwertyczne w ekstrawertycznym świecie?

Aby zrozumieć dziecko introwertyczne, ważne jest, aby to zrozumieć: naukowcy uważają, że introwertyczny mózg jest tym, który jest wrażliwy na neuroprzekaźnik dopaminę ponieważ ma mniej receptorów. Mówiąc prościej: zbyt dużo dopaminy poprzez stymulację społeczną, podekscytowanie i aktywność powoduje, że introwertyczne dziecko czuje się przytłoczone. Dlatego introwertycy wolą spokojne, ciche czynności, takie jak czytanie, pisanie lub cieszenie się towarzystwem jednego lub dwóch zaufanych przyjaciół, w przeciwieństwie do zgiełku towarzyskiego na większych spotkaniach. W ten sposób rodzą się introwertycy; nie ma w nich nic złego – oto jak są okablowane.

W społeczeństwie, które zachęca dzieci do mówienia i uczestniczenia w zajęciach, introwertycy są czasami myleni z nieśmiałymi, niepewnymi siebie, dziwnymi, a nawet zakłopotanymi. WDzięki wskazówkom introwertyczne dzieci mogą rozkwitać i prosperować w towarzyskim społeczeństwie. Przez lata mojej rodzicielskiej podróży znalazłem kilka wskazówek, które pomogły mi jako ekstrawertyczce w wychowywaniu introwertycznego dziecka. Chociaż rodzicielstwo nigdy nie jest uniwersalnym planem ani formułą, mam nadzieję, że poniżej znajdziesz jedną lub dwie pomocne ciekawostki, a jeśli masz dla mnie perełki mądrości, również chciałbym usłyszeć od Ciebie!

fot. iStock

To były N-te przyjęcie urodzinowe, na którym K spędziła cały czas u mojego boku, trzymając się mojej nogi zamiast spotykać się z rówieśnikami. „Ona jest zmęczona, mieliśmy długi tydzień” – zaproponowałem po raz kolejny jako wyjaśnienie. Po powrocie do domu K radośnie bawiła się przy swoim stole kolejowym i LEGOS. Dlaczego zawracam sobie głowę zabieraniem jej na te imprezy? Dlaczego nie może być bardziej jak Gabriella, przedszkolna koronowana „Burmistrz” Zastanawiałem się? Jako ekstrawertyk byłem zirytowany i chciałem, aby K był bardziej podobny do innych sympatycznych, rozmownych dzieciaków, a także... dobrze, jak ja.

Wstyd mi powiedzieć, że oboje źle zrozumiałem K we wczesnych latach, a także trudno mi było zaakceptować, że nie była bardziej otwarta. Desperacko próbowałem ożywić jej kalendarz towarzyski poprzez aranżowanie zabaw i urządzanie dużych, wystawnych przyjęć urodzinowych – mój pomysł na dobrą zabawę, nie jej. Moja rada dla mnie wtedy byłaby taka: twoje dziecko może przytulić się do twojej nogi na spotkaniach towarzyskich i jest w porządku, jeśli masz małe, ciche przyjęcia urodzinowe lub (wstrzymuje oddech!) wcale. Większy i głośniejszy rzadko (jeśli w ogóle) jest pożądany dla łatwo przytłoczonego introwertycznego dziecka.

Wszystkie dzieci potrzebują bezpiecznej przestrzeni, do której mogą się wycofać, ale dzieci introwertyczne potrzebują ich jeszcze bardziej. Podczas gdy ekstrawertyk może powitać Cię w swojej przestrzeni, najczęściej introwertyk tego nie zrobi. K czasami spędza godziny w swoim pokoju, czytając i rysując przy zamkniętych drzwiach i pozostawiona samej sobie z chęcią pozostałaby w swoim pokoju przez cały dzień, o ile trzy posiłki dziennie pojawiały się poza nią drzwi.

Pewnego dnia K wcisnęła nos w książkę i szykowała się do samodzielnego wyjścia na górę na kolejne długie popołudnie. Nagle odwróciła się i oznajmiła: „Właściwie, teraz czuję się jak towarzystwo” i opadła na kanapę obok mnie. Nasza dwójka kontynuowała nasze książki w przyjemnej ciszy. Odkryłem, że danie K miejsca i przestrzeni do wycofania się i doładowania daje jej przepustowość do dobrowolnego, a nawet proaktywnego angażowania się z innymi.

Większość introwertyków powie, że uwielbia czytać; wielu jest płodnych, ale K przeniósł to na inny poziom. Nauczywszy się czytać, K czytała rozdziały w przedszkolu i zmagała się z klasyką w drugiej klasie. Inne ciche zajęcia, które uwielbia wykonywać samodzielnie, to rysowanie, pisanie opowiadań, origami, rękodzieło i szycie. K również lubi komponować i rozkoszuje się każdą chwilą spędzoną przed fortepianem. Ponownie, wyrażanie siebie jest niezbędne dla wszystkich dzieci, ale introwertyczne dzieci będą skłaniać się ku tym, które są wykonywane w samotności. Zaakceptować. Uścisk.

fot. American Camp Association

Fakt: Introwertycy muszą być prowokowani i namawiani do spotkań towarzyskich i aktywności fizycznej, które wymagają wychodzenia z domu. Spędziłem niezliczone godziny na mentalnym przygotowywaniu K do nowych (lub starych!) sytuacji towarzyskich. Bądź elastyczny i wybieraj swoje bitwy. Przeznacz dodatkowy czas na przygotowanie psychiczne. Czasami kompromis może obejmować wcześniejsze wyjście lub nie pójście na jedno spotkanie, ale obiecanie pójścia na następne. Ty znasz swoje dziecko najlepiej i wiesz, kiedy potrzebuje mocnego szturchnięcia.

Niedawno K dołączył do grupy młodzieżowej naszego kościoła. Rozmawialiśmy wcześniej o tym, czego się spodziewać, a kiedy się zatrzymaliśmy, poprosiła, aby ją podwieźli, zamiast wejść, jak wcześniej uzgodniliśmy. Patrzyłem, jak wysiada z samochodu, wzięła głęboki oddech, wyprostowała ramiona i skierowała się na dziedziniec pełen nieznajomych... niespokojnych, ale zdeterminowanych. Nasza podróż trwa do dziś i ciągle szukamy sposobów, jak pomóc jej poruszać się po naszym coraz głośniejszym świecie, ale w tym jednym momencie moja słodka, odważna dziewczyna nigdy nie sprawiła, że ​​byłem bardziej dumny.