Przestrzeń między diagnozą a niewiedzą

Nasza córka ma 3 lata i niedawno zdiagnozowano u niej autyzm.

Przyszło to z tak wieloma emocjami, ale najbardziej odczuwałem spokój. Wreszcie wiedzieliśmy. W końcu wyszliśmy z nieznanego i mogliśmy ruszyć do przodu! To tak, jakbym miał na sobie plecak, a ktoś wyjął kilka kamieni. Poczułem się wolny. To było wzmacniające. Ale droga przed jej diagnozą była ciemna.

Kiedy wiesz, że coś jest nie tak i nie możesz tego naprawić, jako rodzic jest to wyniszczające. Sprawia, że ​​czujesz się tak bez życia i słaby, ponieważ nie możesz zrozumieć, co jest nie tak. Lekarze też są świetni, ale mogą tylko polecić tak wiele rzeczy, skreślić ich listy i ostatecznie to nie jest ich dziecko. To jest twoje.

Czułem się taki samotny. Czułem, że nikt na całym świecie nigdy przez to nie przechodził. Bolało mnie serce do mojej córki Opal. Chciałem jej pomóc, ale nie wiedziałem jak.

Ten nieznany obszar jest najtrudniejszy. Zostałam w domu mamą i czułam, że to moja wina, że ​​moje dziecko nie jest na tym samym poziomie, co jej rówieśnicy. Trudno było świętować zwycięstwa innych dzieci, kiedy moje dziecko nie mogło się odnieść. I pytania. Wszyscy pytają, dlaczego twoje dziecko nie mówi lub czy zna alfabet lub ich kolory, kiedy nawet staram się nakłonić moje dziecko do jedzenia żywności o jakiejś wartości odżywczej.

Jeśli jesteś teraz na tej środkowej drodze, chcę Cię zachęcić. To nie twoja wina. Jesteś niesamowitym rodzicem. Twoje dziecko jest niesamowite. Nie jesteś sam.

Moje serce należy do Ciebie. Wiem, jak się czujesz. Znam ból. Znam złamane serce. To jedno z najgorszych uczuć w historii. Ale trzymaj się tam. Możesz czuć, że chcesz podnieść białą flagę i uciec od wszystkiego, ale masz dziecko, które cię potrzebuje. Nie musisz udawać, że jesteś silny ani przybierać odważnej twarzy, ale musisz iść do przodu. Płacz, wypuść swoje emocje, nie zamykaj ich w butelce. Ale kiedy już skończysz, podnieś legginsy dla mamy i napraw tę pelerynę. Możesz to zrobić. Liczę na Ciebie!