Nadszedł czas, abyśmy my, mamy, obniżyli poprzeczkę
Jedną z moich życiowych misji jest obniżenie poprzeczki. To prawda, że większość moich eskapad obniżających poprzeczkę jest niezamierzona, ale dzielenie się nimi ze światem jest zamierzone. I zabawa. Jeśli lekko upokarza. Ale o to chodzi!
USTAWIĆ
Obecnie jestem w dość skromnym momencie mojego życia. To znaczy, makijaż to bzdura, moje włosy mają niezręczną długość i jestem najcięższy. Wszystkie powierzchowne rzeczy i NIE narzekam. Moje życie jest bogate i znaczące i jestem bardzo kochana. Ale nie jestem na szczycie mojej gry pod względem wyglądu. Moje ciało nie jest tak zabawne jak kiedyś. I KOCHAM ubrania. Więc. Mama mówi mi, że u Dillarda jest świetna wyprzedaż. 65% zniżki na stojaki! I ma ten super słodki, swingujący, misternie szczegółowy top, który właśnie tam przyjechała.
Mam trochę czasu do zabicia w mieście, więc postanawiam to sprawdzić. Przyjeżdżam do naszego uroczego, małego parterowego Dillarda i wpadam na wydział, na który zawsze tęsknie zaglądam, posłusznie maszerując z córkami prosto do działu juniorów.
Nagle widzę, że top, który miała na sobie mama, jest na tym samym wieszaku. Ta sama marka. Ten sam styl. Teraz moja mama zawsze była elegancką i aktualną kredensem, ale to nie zmienia faktu, że jest siedemdziesiąt. Czy to się nagle stało? Czy kupuję modę, która jest atrakcyjna dla osób powyżej 60 roku życia? Nie jestem na to gotowy. Zakrywam moje szarości (każdycztery nawet tygodnie; to prawdziwe zobowiązanie). Nie jestem gotowa na szykowny srebrny wygląd. A ja jestem nie gotowa ubrać się jak moja mama. Zostałam już poinformowana, kiedy robiłam zakupy w szkole wcześniej w tym roku, że rzeczy, które zasugerowałam moim dziewczynom przymierzyć, nie były w ich stylu. – To byłoby urocze dla ciebie, mamo, ale nie dla mnie. No dobrze. Akceptuję, że nie ubieram się jak 14 letnia dziewczyna. Nawet mi ulżyło. Ale myślałem, że robię zakupy w kategorii pomiędzy nastolatek odpowiedni i w pełni dojrzały.
SUKIENKA
Zawieszam ostro w prawo (może zawędrowałem zbyt daleko w lewo) i chwytam super urocza kość słoniowa i czarna sukienka z odrobiną haftu i głębokim dekoltem w serek, który wiedzieć moja mama nigdy by nie próbowała (możesz mnie winić? Staram się tu wyzdrowieć!). Idę do przymierzalni i robię to, co zwykle. Przechodzę jeden po drugim przez duży stos koszulek i znajduję uroczą bluzkę w paski z dekoltem w serek, która jest pochlebna i elegancka. Wykończona topami, zakładam sukienkę na kamizelkę i dżinsy. Zdejmę te rzeczy, jeśli uznam, że sukienka jest mocna. Tylko szybkie spojrzenie, zanim naprawdę zaczniesz pracować.
Więc wkładam go przez głowę, mocuję się z warstwą spodnią, która chce pozostać zaklinowana między sukienką a moimi ramionami (co to jest z tymi wbudowanymi halkami? Sprawy komplikuje!), ustaw wszystko na swoim miejscu i spójrz. Sukienka jest urocza, ale trochę niepochlebna, głównie dlatego, że jest o wiele za mała. Cóż, strzelaj. Miałem nadzieję. W porządku. Po prostu to ściągnę, kupię uroczą bluzkę i nazwam to skromnie udanym sklepem. Ale ja naprawdę chciałem, żeby ta sukienka działała. Jeszcze jedna próba w lustrze. Wiesz, ta daremna próba zmiany rzeczy, aby coś, co po prostu nie jest w porządku, wyglądało lepiej? To pułapka, w którą się nie nabieram. Nie poprawnie. Za ciasno. Odrzucić! Potrzebuję większego rozmiaru, jeśli cokolwiek. Podwijam spódnicę obiema rękami i wykonuję ten ruch, który wszyscy znamy ze zdejmowania sukienki, ale nie mogę przesunąć jej przez ramiona. Ok. To nic nowego. Mam najszersze ramiona na świecie.
Weź głęboki wdech, wydech i spróbuj ponownie. Nie. Nie ustąpi. Um, utknąłem. Patrzę w lustro i czuję, jak moja klatka piersiowa wznosi się do twarzy przed paniką. Nie, Joanno. Zachowaj spokój. Myśleć! Ta tkanina jest taka sztywna. Może jest zamek błyskawiczny. Tak!!! Jest mały suwak pod pachami, którego nie zauważyłem. Słodka ulga! Jestem tak gotowy, żeby się z tego wydostać. Zsuwam zamek błyskawiczny i powtarzam manewr zdejmowania sukienki. Wciąż nie mogę zarzucić tego na ramiona. W tej chwili słodka recepcjonistka przychodzi, żeby mnie sprawdzić. „W porządku?” Łyk! Muszę kupić trochę czasu. Wciągam sukienkę z powrotem na miejsce i otwieram drzwi. „Czy masz tę sukienkę w bardzo dużej?” Zapytałem ją. Ona biegnie sprawdzić, a ja wznawiam skręcanie się, szarpanie i wiercenie. Próbuję połączyć ruch skrzyżowanych ramion z małymi podskokami (znasz te). Ta kombinacja ruchów działa nawet ze spoconymi, obcisłymi biustonoszami sportowymi. Ale nie. Nadal nie mogę zdjąć tej sukienki!
Moje tętno i temperatura zaczynają rosnąć, ale nie wpadam w panikę. Bez względu na to, co zrobię poza rozerwaniem szwów lub zwichnięciem ramienia, NIE mogę zdjąć tej sukienki. Recepcjonistka wraca, puka i mówi, że jej zdaniem sukienka nie jest uszyta w rozmiarze XL. Cóż, mam dobre wieści. Największy rozmiar, jaki produkują, jest za mały. I Jestem w nim uwięziony. Została tylko jedna rzecz do zrobienia. Otwieram drzwi, wychylam głowę i mówię naprawdę cicho: „Możesz tu wejść? Potrzebuję pomocy. Utknęłam w tej sukience. i Bóg kocham ta kobieta bez słowa dołącza do mnie w pokoju o powierzchni 9 stóp kwadratowych i zamyka za sobą drzwi. Wzmocnienia! Czy wspomniałem, że nie jestem jedynym klientem w przymierzalni? Na sąsiednim stoisku mam sąsiada. Widzę jej stopy. Mogę sobie tylko wyobrazić, jak patrzy na siebie szeroko otwartymi oczami w lustrze, myśląc: „Lepsza ona niż ja!” a potem naprawdę ciężko słuchać, aby zobaczyć, co się stanie dalej.
Jeden w tym momencie to mnie pociesza. Przynajmniej mam ubranie pod tą cholerną sukienką, więc kiedy w końcu ją zdejmiemy, nie będę poddawać tej miłej pani że nieporadność. Zbiera w dłonie wolną tkaninę, co wydaje się być na zawsze. Kiedy zaczyna się podnosić, unoszę ręce nad głowę jak współpracujący maluch. Czuję lekkie przesuwanie się. Idziemy we właściwym kierunku! Czekać. Dlaczego ona przestaje? I dlaczego tak jest? gorący tutaj? Czy ona czuje mój strach? Mówi mi, że nie może podnieść rąk wyżej, ponieważ ma zranione ramię. No cóż, nie chcę dalej ranić biednej pani, więc kucam trochę, a potem jeszcze więcej, ręce wciąż nad głową. Czy możesz sobie wyobrazić mnie, ramiona i ubieranie się nad głową teraz w głębokim, głębokim przysiadzie, z nieznajomym ciągniętym w górę, aż do punktu, w którym nie ma ramion? Mogłem umrzeć. Wreszcie ta biedna sukienka jest ode mnie wolna. Dzięki Bogu!!!
DOGRYWKA
Nie jestem pewien, co stało się później. Moja pamięć jest zamglona. Jestem właścicielem tego uroczego topu, więc wiem, że wyszedłem z przymierzalni, kupiłem go od mojego liberatora i jakoś znalazłem swój samochód. Nie wydaje mi się, żebym podejmowała jakieś szalone próby ratowania twarzy, ale nie mam pewności. Myślę, że prawdopodobnie oboje po prostu staraliśmy się zachowywać, jakby to się nie wydarzyło. Czy możesz sobie wyobrazić? Pamiętam, że zastanawiałem się nad pytaniem, jak często to się dzieje. Uznałem, że nie mogę znieść tego, że jestem jej pierwszym, więc się powstrzymałem.
Siedząc w samochodzie, mój nastrój to w równym stopniu radość, szok i upokorzenie. Przynajmniej nie uszkodziłem sukienki. Moim następnym przystankiem jest odebranie Bailey i koleżanki z gimnastyki. W końcu opowiadam im historię i cała trójka wyjemy ze śmiechu, gdy lecimy w ciemności autostradą międzystanową. Jest śmieszniej, gdy jesteś wolny. Kiedy wracamy do domu, czuję tylko rozbawienie. Postanawiam poszukać online, aby sprawdzić, czy mogę znaleźć XL. i naprawdę podobała mi się ta sukienka! Sprawdzam Dillards.com. Nie. Hmm. Jego taki dobra cena. O co do cholery. Zamawiam duże online. ja płacę Wysyłka . i wiedzieć! Ta sukienka wisi teraz z przodu mojej szafy. Nie kpi ze mnie. Zamierzam wygrać. Mam nowy cel. Zaznacz moje słowa, ja Wola noś tę sukienkę.
I że tak obniżasz i podnosisz poprzeczkę w jednej historii! Aby skorzystać z większej liczby moich eskapad obniżających poprzeczkę, sprawdź linki w moim profilu, aby przeczytać artykuły o tym, dlaczego cieszę się, że mam papier toaletowy przyklejony do spodni, jak zraniłem się podczas zakupów, czy spostrzeżenie dotyczące mojego tyłka wykonane na głos przez mojego malucha w miejscu publicznym ubikacja.
Jakie masz wstydliwe historie? Porozmawiajmy i śmiejmy się z siebie!