Drodzy Nauczyciele, Widzę Was

Zdjęcie: istock

Dla moich przyjaciół, gdy wypływają na niezbadane wody; gdziekolwiek mogą prowadzić.

Widzę cię.

Jestem facetem z dzieckiem, które odbija się od ścian – czterolatkiem, o którym już myślisz. Myślisz: Czy zachowa maskę?Czy usiądzie spokojnie?Czy zamierza ćwiczyć bezpieczny dystans społeczny? [Śmiałem się głośno, kiedy pisałem to ostatnie zdanie. Wszyscy znamy odpowiedź na to pytanie. Nie.] Myślisz.

Widzę cię.

Martwisz się. O chorowaniu, tak; ale bardziej martwisz się sprowadzeniem choroby do domu do swojej rodziny – rodziców, dzieci, dziadków. Martwisz się, że zdrowi uczniowie poddają się rozprzestrzenianiu się choroby, z którą nie mamy dużego doświadczenia. Martwisz się o swoich przyjaciół i kolegów nauczycieli, o których wiesz, że są bezbronni. Martwisz się.

Widzę cię.

Kochasz. Kochasz swoich uczniów i chcesz z nimi być – tak, nawet tych, których kochasz trochę mniej. Kochasz swoją pracę. Kochasz szczęście, które płynie z radości w oczach dziecka, kiedy ona to rozumie. Uwielbiasz pracować z rodzicami – nawet tymi, których kochasz trochę mniej. Kochasz.

Widzę cię.

Wiesz, że. Wiesz, że to będzie trudne. Wiesz, że to będzie szaleństwo. Wiesz, że zostaniesz obwiniony. Wiesz, czym jest poświęcenie (robisz to za każdym razem, gdy stajesz przed klasą za to, co ci płacą) i wiesz, że jesteś proszony o jeszcze więcej poświęceń. Wiesz, że dzieci cię potrzebują. Wiesz, że świat jest szalony. Wiesz, że.

Widzę cię.

Pamiętać. Myślisz, martwisz się, kochasz, wiesz. Ale też jesteś silny. A ty się liczysz. Mój mały chłopiec rozpoczyna swoją podróż. Ten mały chłopiec jest gdzieś pośrodku. I to z powodu jednego nauczyciel specjalny, że był w stanie zrobić swoją drogę. [Aby uzyskać więcej informacji o tym nauczycielu, kliknij link, supra.]

Aby obejrzeć film o tym, jak pomóc nauczycielom w radzeniu sobie z lękiem uczniów, zobacz 5 książek z obrazkami niezbędnych do powrotu do szkoły i zdrowia społecznego/emocjonalnego.