3 rzeczy, których nauczył mnie film Disneya o dinozaurach i dzieciach niewerbalnych

Mój syn Kanen ma prawie 3 lata i odkąd po raz pierwszy pokazałem mu program telewizyjny, no cóż, upierał się, że musi to być film Disneya. Przez większą część wczesnych lat myślałem, że ma niezwykły gust do rzeczy. I byłam zachwycona, że ​​nie byłam taka, jak cierpienie drugiej mamy, która przez cały dzień słuchała Baby Shark i Cocomelona.

Dopiero jakieś sześć miesięcy po jego drugich urodzinach zrozumiałam, dlaczego tak bardzo przywiązywał wagę do tego, co wolał oglądać. Autyzm. Zobacz, kiedy masz dziecko ze spektrum autyzmu, które jest również niewerbalne, wczesne lata są spokojniejsze niż to, co myślę, że mogą być dla innych. I jeśli mam być szczery, zwykle nie jestem typem mamy, która siada z moim dzieckiem podczas oglądania. Używam tego jako czasu na sprzątanie domu, zmywanie naczyń, robienie prania. Wiesz, co mam z mamą.

Ale pewnego leniwego poranka postanowiłem obejrzeć Dobry dinozaur z Kanenem po raz pierwszy. Zajęło mi kilka minut, zanim zorientowałem się, że dinozaur mówi, ale młody chłopak nigdy tego nie zrobił. W tym czasie byłem oczarowany. Uderzył w dom. I to są 3 rzeczy, których nauczył mnie film Disneya o niewerbalnym dziecku i gadającym dinozaurze.

1. „Miłość nie potrzebuje słów”.
To cytat, który słyszałem bardzo często podczas tej podróży. To prawda, miłość nie. Moje dziecko potrafiłoby wypowiedzieć każde słowo ze słownika lub w ogóle żadnego, a ja zawsze będę go kochać za to, kim jest. Teraz wiem, co możesz sobie pomyśleć… Oczywiście, że tak! Ale czy inni? Odpowiedź brzmi tak. Nie potrafię powiedzieć kiedy i gdzie, niestety nie mam do tego kryształowej kuli. Ale słyszałam historie mam z tej podróży, które opowiadają o ich niesamowitych, niewerbalnych dzieciach, które nawiązują przyjaźnie. Więc wierzę, że pewnego dnia to się stanie dla mojego dziecka i dla twojego. Komunikacja wykracza daleko poza słowa werbalne. Przyjaźnie też.

2. Uważaj na osoby inne niż Ty.
Nawet w krainie przed czasem młody dinozaur, taki jak Arlo, wiedział, że musi uważać na innego, który był do niego niepodobny. Inny, który nie miał słów. Inny, który nie miał możliwości obrony ani ochrony. Arlo znalazł poczucie dumy, aby zapewnić mu bezpieczeństwo, ponieważ wiedział, że może komunikować się z innymi wokół niego w sposób, w jaki nie potrafił tego jego przyjaciel. Dinozaur pokazał mi, że nie wszyscy w życiu żyją w świecie „pies-pies-pies”. Dziękuję Ci.

3. Nigdy się nie poddawaj.
Banał, co? Nie, ale naprawdę….Nigdy się nie poddawaj. Nawet gdy życie staje się trudne. Przez prawie dwie godziny obserwowałem dinozaura, który nigdy nie rezygnował z życia ani swojego niewerbalnego przyjaciela. Taki rodzaj wytrwałości widziałem tylko u mojego syna i jemu podobnych. Mam nadzieję, że pewnego dnia znajdą przyjaciela takiego jak Arlo. Może to był tylko fikcyjny film Disney Pixar. Może Kanen właśnie nauczył mnie patrzeć na życie przez nowy obiektyw. Bez względu. Jestem wdzięczny za obie.