5 prostych sposobów, w jakie rodzice mogą pomóc maluchom w zmaganiu się z ich wielkimi emocjami

Zdjęcie: Krzysztof Wojdak Fotografia

Badacz Brené Brown odkrył, że przeciętny dorosły może zidentyfikować tylko trzy uczucia. Aby jednak mieć prawdziwą inteligencję emocjonalną, powinniśmy być w stanie zidentyfikować trzydzieści uczuć. Dlaczego istnieje tak wielka przepaść między tym, co wiemy, a tym, co powinniśmy wiedzieć, a tym, jak zaczynamy tę lukę wypełniać? Jak możemy czuć się bardziej komfortowo rozmawiając o naszych uczuciach? Nie zdziwiłbym się, gdyby czterokrotne przeczytanie słowa „uczucia” spowodowało, że chciałbyś przestać czytać tę rubrykę, ale proszę, zostań ze mną. Obiecuję, że to nie zaszkodzi.

Inteligencja emocjonalna jest niezwykle ważny w określaniu twojego sukcesu w życiu, ponieważ jest ściśle powiązany z tym, jak dobrze będziesz się bawić z innymi. Obecnie istnieje wiele badań wskazujących, że wysoka inteligencja emocjonalna jest ważniejsza niż IQ i jest lepszym predyktorem sukcesu zawodowego, satysfakcjonujących relacji osobistych i ogólnie zadowolenie. Jak możemy pomóc naszym dzieciom rozwinąć inteligencję emocjonalną, aby wyrosły na jednego z dorosłych, którzy potrafią rozpoznać więcej niż trzy uczucia?

1. Zacznij od uznania punktu widzenia dziecka i współodczuwania z nim.

Wszyscy chcemy być wysłuchani i dotyczy to również Twojego dziecka. Nie musisz mieć rozwiązania ich problemów ani nawet nic dla nich robić. Wszystko, co powinieneś zrobić, to być tam, patrzeć na rzeczy z ich punktu widzenia i zapewniać empatię.

2. Pozwól na wyrażanie uczuć.

Wszystkie uczucia są mile widziane. Oczywiście ograniczamy zachowanie, ale pozwalamy i przyjmujemy uczucia. Jest to nowe i często niewygodne dla wielu rodziców, którzy dorastali w domach zgodnych z powiedzeniem: „Dzieci są widziane i nie słychać”. Badania mówią nam, że zaprzeczanie uczuciom daje dzieciom wiadomość, że te uczucia są wstydliwe lub gorszący. Zamiast zaprzeczać lub ignorować uczucia naszych dzieci, możemy nauczyć je, że wszyscy mamy szeroki zakres emocji.

3. Słuchaj uczuć swoich dzieci.

Czy pamiętasz ostatni raz, kiedy ktoś usiadł z tobą i po prostu słuchał, jak mówisz o swoich uczuciach tak długo, jak potrzebowałeś upustu, dzielenia się i wydobycia tego wszystkiego? Ta osoba dała ci prezent. Daj dziecku ten sam prezent, gdy następnym razem będzie przytłoczone uczuciami. Posłuchaj, jak mówią o rzeczach, które teraz wydają ci się drobiazgami; gdy dorosną, będą dzielić się wielkimi rzeczami.

4. Ucz rozwiązywania problemów.

Emocje są ważne, aby je dostrzegać, doświadczać i rozmawiać, ale nie musimy w nich żyć. Możemy nauczyć nasze dzieci przepracować swoje uczucia, oddychając przez nie i doświadczając ich. Czasami uczucia mogą być tak intensywne, że możemy się martwić, że nigdy nie znikną. Możemy siedzieć z naszymi dziećmi i zapewniać je, że uczucia odpływają i odpływają, a gdy ich intensywność osłabnie, możemy pomóc im w rozwiązaniu wszelkich pozostałych problemów. Często nawet w młodym wieku dzieci mogą same zacząć rozwiązywać problemy. Zawsze chcemy dać im możliwość zainicjowania tego procesu jako budującego zaufanie.

5. Bawić się!

Często zapominamy, że dzieci, podobnie jak maluchy wszystkich gatunków, uczą się poprzez zabawę. Zabawa to także świetny sposób na przepracowanie lub przetworzenie emocji. Interakcje społeczne i konflikty rówieśnicze mogą wywoływać wielkie uczucia, z którymi dzieci nie potrafią jeszcze sobie poradzić. Wielu dorosłych wciąż zmaga się z radzeniem sobie ze swoimi emocjami w produktywny sposób, dlatego musimy pamiętać o zachowaniu realistycznych oczekiwań naszych dzieci. Możemy odgrywać role za pomocą pluszowych zwierząt lub odgrywać trudne sytuacje, dając naszym dzieciom odpowiednie słowa i okazję do ćwiczenia, jak radzić sobie z tymi relacjami.

Wyobraź sobie świat, w którym wszyscy zostaliśmy wychowani w ten sposób: z szacunkiem dla naszych uczuć, zachętą do rozmowy o nich, wsparciem w rozwiązywaniu problemów i żartobliwym reagowaniem na to, co zostało. Jaki dar możemy dać naszym dzieciom, sobie i naszym rodzinom. Kiedy pomagamy naszym dzieciom rozwijać te bezcenne umiejętności, dajemy im narzędzia do życia.