8 geweldige (ja, geweldige!) dingen over peuters

 Dit verhaal door Jennifer Benjamin verscheen oorspronkelijk op Momtastic.com.

Tussen de driftbuien en het verzet en de uit het niets OCS kunnen peuters zeker een uitdaging zijn. Ondanks alle meltdowns, zowel die van hen als die van ons, zijn kinderen van deze leeftijd ook bijzonder schattig. Het is waarschijnlijk wat ons ervan weerhoudt om ze bij oma achter te laten... permanent. Als je het nog niet gemerkt hebt, de tijd vliegt, en ik heb het gevoel dat ik over een paar jaar deze giechelende, gillende, knusse dagen ga missen. Hoewel het gemakkelijk is om te klagen over de ergernissen, denk ik dat het ook belangrijk is om de zoetheid van deze fase te omarmen. Dus, met dat in gedachten, hier zijn alle dingen die ik echt leuk vind aan peuters:

1. De schattige manier waarop ze de Engelse taal afslachten. Ik bedoel, is er iets schattiger dan een peuter die woorden verkeerd uitspreekt? Op een dag zal iemand ze corrigeren, maar op dit moment kunnen ze er nog steeds mee wegkomen door te zeggen: "Kijk, een hik-truck!” en "Het is zo koud, ik ben brrr-ing, ik ben br-ing" en "Ik wil een koekje met sprinklers."

2. De vreugde die ze krijgen van de kleinste dingen. Misschien is het de wijd opengesperde manier waarop wij ouders de meest alledaagse taken uitpraten, maar je kunt een peuter enthousiast maken over vrijwel alles. "Wil je mama Swiffer helpen met de keuken?" je vraagt. “Ja, ja, hoera!” ze juichen van vreugde. Ze vinden het geweldig om stickers te krijgen bij Trader Joe's. Ze vinden sap in een restaurant een super speciale traktatie. En naar Costco gaan, met zijn gratis monsters en dubbelbrede karren en gigantische bevroren yoghurtbekers? Het is alsof ze de Mega Millions hebben gewonnen.

3. Ze zijn perfect knuffelbaar. Kinderen van 2 en 3 hebben veel grote emoties, waaronder ook volle, oprechte liefde en genegenheid. Ze zullen hun armen om je nek slaan en stevig knijpen, hun hoofd op je schouder nestelen en hun lichaam met voldoende kracht om je benen gooien om je van je voeten te slaan. Hun gezichten lichten op als ze je een paar uur niet hebben gezien, met een grote glimlach en glanzende ogen waardoor je je afvraagt ​​waaraan je dit soort begroeting hebt verdiend. En op die kille momenten wanneer ze zich dicht bij elkaar nestelen om boeken te lezen of een show te kijken of gewoon om rust, ze passen zo perfect tegen je lichaam, je denkt dat dit precies moet zijn wat deze leeftijd was bedoeld voor.

4. Het drama, oh, het drama. Hoewel kleintjes van deze leeftijd misschien geen wrok koesteren, weten ze zeker hoe ze het moeten melken. Als ze echt van streek zijn, kan dat natuurlijk ruw zijn, maar als het gewoon zeuren is, met nepkreten en krokodillentranen, is het hilarisch. Als ik durf te weigeren mijn zoon wat cake te geven als ontbijt, fronst hij zijn voorhoofd, slaat zijn armen om zich heen en geeft een hoorbaar "harumph". Indien hij gaat voor een volledige, Oscar-waardige uitvoering, hij kan zelfs terugvallen op de bank, een onderarm over zijn ogen voor "Oh, de mensheid" effect.

5. Ze doen nog steeds dutjes. Natuurlijk, er zijn dagen dat ze ertegen vechten of een goed uur besteden aan het maken van een glijbaan uit het bankkussen in hun kamer. Meestal doen peuters echter bijna elke dag een dutje. Ze gunnen hun ouders een uur of twee vredige stilte om een ​​boek te lezen of Bravo te kijken of zelf een dutje te doen. Dutjes, zoete dutjes. Alsjeblieft, eindig nooit.

6. Ze hebben geen filter. Op deze leeftijd hebben ze een behoorlijk levendige fantasie en verzinnen ze soms zelfs dingen. Toch hebben ze geen idee van wat beleefd is, zijn ze niet altijd duidelijk over wat wel of niet onbeleefd is, en zijn ze niet echt in staat om te liegen. Daarom zou hij tegen papa kunnen zeggen dat hij haar in zijn neus heeft. Of ze zal luid en trots tegen een vreemde zeggen: "Dat is mijn broer. Hij heeft een penis.” Het beste is echter dat het flagrante kletspraatjes zijn en alles zullen bekennen, wat vooral handig is als je een tweeling hebt. Als een jongen huilt en ik ren naar binnen om te zien wat er is gebeurd, zal de ander me meestal vertellen: "Hij nam mijn geliefde, dus ik sloeg hem met mijn hand in zijn gezicht." Zien? Mysterie opgelost.

7. Hun stijl is uniek. Veel peuters staan ​​erop zichzelf aan te kleden, en tenzij je bijvoorbeeld naar een bruiloft gaat, is het meestal niet de moeite waard om ze erop te bevechten. Ik moet zeggen dat hoezeer ik me ook schaam voor de ensembles die mijn jongens hebben samengesteld, ze ook goed zijn om te lachen. Onlangs stonden ze er allebei op om felgekleurde, tie-dyed sokken te dragen, die mooi complementeerden met het fluorescerende groene mouwloze T-shirt van de een, en de oranje en groene geruite button-down van de ander. Ik maak graag grapjes dat ze auditie doen voor het clowncollege, maar ach, zolang ze een broek dragen, ben ik blij.

8. Ze hebben ons nog steeds nodig. Af en toe zal een van mijn jongens een nachtmerrie hebben, of gewoon slecht slapen. Toen ze pasgeboren waren, vreesde ik die nachtelijke kreten, maar nu vind ik het eigenlijk niet zo erg. Ik strompel hun kamer binnen en zie een jongen rechtop in bed zitten en naar me uitreiken. Ik pak hem stilletjes op en ga op een stoel zitten, met zijn betraande gezicht tegen mijn borst, zijn handje op mijn arm. Ik streel zijn zachte krullen en natte wang, luisterend naar de gestage adem van kalmte terwijl hij weer in slaap valt. Mijn kleine baby's groeien zo snel op, maar voor nu hebben ze hun mama nog steeds nodig, en daar hou ik van. Ik denk dat ik het waarschijnlijk ook nodig heb. En ik weet dat dit peuterstadium, dit moment in de tijd, niet eeuwig zal duren.

Dit verhaal door Jennifer Benjamin verscheen oorspronkelijk op Momtastic.com.

Ga voor meer informatie naar Huffington Post Parents door hier te klikken.

Hoe het echt voelt om vandaag kinderen op te voeden - van zwangerschap tot afstuderen aan de middelbare school en daarna. Lees persoonlijke verhalen geschreven door moeders en vaders, vier hilarische momenten in het ouderschap, krijg advies van experts en neem deel aan onze gesprekken.

 foto tegoed: Heather Katsoulis via Flickr