De belangrijkste les die ik heb geleerd na een decennium reizen met mijn kinderen

Toen mijn oudste drie maanden oud was, vloog ik naar haar grootouders met het gevoel dat ik op weg was naar een bepaalde ramp. Ik was er zeker van dat ik niet alles had ingepakt wat deze baby met krampjes nodig had om te kalmeren, dat we allebei een… ongeneeslijk virus in het vliegtuig, en dat ik er niet achter zou kunnen komen hoe ik het autostoeltje in de verhuur. Zoals elke nieuwe ouderdrempel, verhoogt reizen het spel. Naar de supermarkt gaan is al moeilijk genoeg, laat staan ​​staatsgrenzen overschrijden. Toen ik op schokkende wijze die eerste vlucht overleefde, begon er een heel klein zaadje van vertrouwen te groeien dat misschien, heel misschien, in orde zou komen.

Tien jaar vooruit, en nog twee kinderen later, is reizen ingebed in de cultuur van ons gezinsleven. We maken lange roadtrips in de zomer en vliegen door het hele land om familie te bezoeken tijdens schoolvakanties. Terwijl gedenkwaardige bestemmingen omvatten glorieuze gletsjers in Alaska, gigantische Redwood-bomen in Californië en prachtige stranden in Mexico, het was onze meest recente reis naar de kust van Washington toen ik me realiseerde dat ik op de meest heilige plek was aangekomen nog.

Het was een plek in mezelf die eindelijk vrij was: van zorgen, controle en verwachtingen.

Proberen om elk aspect van reizen onder controle te krijgen en je zorgen te maken dat er dingen misgaan, heeft nooit geholpen, want het ging onvermijdelijk mis! We hebben voedselvergiftiging gehad in Santa Cruz, meltdowns in Disneyland, slaapaanvallen op 7 uur durende vliegtuigvluchten, wespensteken op eilanden, gebroken tenen in de woestijn (om nog maar te zwijgen van het incident met de golfkar) en oor- en ooginfecties in elke keer zone. We zijn ondergoed, zwemkleding, favoriete knuffels en paspoorten vergeten. Er was zelfs de tijd dat de beveiliging op ons werd geroepen omdat onze eenjarige zo hard schreeuwde. (Het zag er niet goed uit toen de bewaker ons er dwars doorheen zag kaarten.)

Ik had eindelijk die plek bereikt waar ik kon terugkijken op de avonturen die we hebben gehad en van alles kon genieten - de hoogtepunten, de dieptepunten, de rampen en de edelstenen. Daarbij kon ik het huidige avontuur omarmen en echt loslaten.

Als we zo hard werken en uitkijken naar die familievakantie, kan het normaal zijn om hoge verwachtingen te stellen. We denken dat alleen omdat WIJ het verdienen, onze kinderen van nature zouden moeten samenwerken, goed moeten slapen en ons met dankbaarheid moeten overladen. De waarheid is dat routines uit de hand lopen, ze zijn overprikkeld en slaap beroofd, en iemand heeft het meestal te warm, te koud of te hongerig.

Met de tijd aan mijn zijde en ervaring onder mijn riem, begon ik op onze reizen te verschijnen met meer acceptatie en minder streven naar perfectie. Hierdoor kon ik genieten van de kleinere momenten: een bordspel met mijn 7-jarige terwijl de baby een dutje deed, een duik in het bubbelbad met mijn 10-jarige of een kopje koffie op de veranda van de hut. Deze momenten groeiden net zo in valuta als de grote rondleidingen en ervaringen.

Ik heb me gerealiseerd dat het niet helpt om je zorgen te maken en te veel te controleren voor problemen die misschien nooit zullen gebeuren. Er zullen ongelukken gebeuren met toiletbezoek, ruzie tussen broers en zussen en vertraagde vluchten. Ik kan zo goed mogelijk voorbereid zijn, vasthouden aan onze gezinsrichtlijnen en wat structuur voor routines, en ik zal er nog steeds voor zorgen dat ik overal babydoekjes en het medicijnkastje meeneem, ongeacht hun? leeftijd. Dan MOET ik het loslaten en gewoon genieten van de rit. Ik heb nog maar zeven zomers met mijn oudste en ik weiger ze teleurgesteld door te brengen. Wat ik zal doen, is een kwalitatieve verbinding kiezen en de onvermijdelijke reizende uitdagingen gebruiken om flexibiliteit, gevoel voor humor en het oplossen van problemen met gratie te modelleren.

Dus wat is onze volgende bestemming? Het maakt niet uit, het gaat allemaal om de reis.

"Ik zal je niets perfect leren of liefhebben of laten zien, maar ik zal je me laten zien, en ik zal het geschenk om je te zien altijd heilig houden. Echt diep om je te zien." ~ Gedurfd, Brene Brown