Sorry (Niet Sorry) Pinterest, You've Got Nothing on Betty Crocker

In de jaren zeventig, toen je jarig was, kocht je moeder een doos cakemix, maakte een bladcake voor je, smeerde er wat glazuur op en stapelde het hoog op met Betty Crocker-taartdecoraties. Ze stak je kaarsen aan met dezelfde aansteker die ze gebruikte om haar sigaretten aan te steken en ze noemde het een dag.

Of ze deed wat mijn moeder deed en kocht een ijstaart van Baskin Robbins - waar iedereen altijd erg van onder de indruk was - maar om eerlijk te zijn had ik er een hekel aan. De cake was altijd droog en het glazuur was altijd hard en had een vreemde smaak door het invriezen. Vandaag zou ik echter alles doen voor de smaak van die droge cake en harde glazuur.

Mijn dochter heeft nooit de vreugde gekend van een verjaardagstaart uit de jaren 70. Ze is opgegroeid in het tijdperk van Martha Stewart en Pinterest-ouderschap. Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat ik er een hekel aan heb om verstrikt te raken in "Keeping up with the Joneses", maar het gebeurt. Ik geef de voorkeur aan cupcakes boven verjaardagstaarten omdat het mij makkelijker lijkt om een ​​cupcake te glazuur en een stuk van snoep of iets erop - in tegenstelling tot urenlang proberen een taart te laten lijken op die op Pinterest.

Voor de vierde verjaardag van mijn dochter heb ik “Pascale” cupcakes voor haar gemaakt Raponsje-thema feest. Ik kreeg het recept van een aan Disney gelieerde website en dacht dat ze gemakkelijk genoeg waren.

Toen mijn dochter naar het eindproduct keek, zei ze: "Ik dacht dat je Pascale-cakes aan het maken was? Waar is Pascale?” Ze had gelijk, zij waren soort vreselijk uitzien.

Haar vijfde verjaardag was Gnomeo en Julia-thema en ik besloot om af te zien van Pinterest en met mijn eigen eenvoudige ontwerp te komen. Sommige cupcakes waren mat wit met chocoladeschilfers die willekeurig ondersteboven werden geplaatst, zodat ze op een paddenstoel leken. De andere helft van de cupcakes was gematteerd met een aardbei erop om op Julia's hoed te lijken. Makkelijk.

Haar zesde verjaardag had als thema een zeemeermin en die taart was een ramp. Ik kwam waaaay op Pinterest terecht en ik had te veel vertrouwen in mijn vermogen om een ​​Pinterest-waardige cake te maken. Het kostte me uren om een ​​cake te maken die helemaal niet op de foto leek.

Ik moest mijn plan wijzigen. Wat een smeuïge cake moest zijn met snoep, schelpen en zeesterren, veranderde in een cake die leek op de golven in de oceaan. Ik gebruikte nog steeds de snoepschelpen en zeesterren, waardoor het leek alsof de cake in het zand zat bij met bruine suiker, en de letters van de naam van mijn dochter gemaakt van de overgebleven Welton-chocolade smelt.

Blijkt dat de fout beter was dan de echte. Ze vond het geweldig en klaagde nooit dat het niet op de foto leek.

Op haar achtste verjaardag, drie jaar geleden, heb ik het Pinterest-spel opgegeven. We waren in Disneyland en haar vader was thuis. Toen we de dag na haar verjaardag terugkwamen, maakte hij een bladcake voor haar en liet hij haar invriezen en decoreren met Betty Crocker-taartdecoraties. Ze heeft er misschien meer van gehouden dan welke andere cake dan ook.

Dit is inmiddels onze traditie geworden. Een supereenvoudige cake, in de pan gelaten, gematteerd uit een blikje en versierd met liefde en Betty Crocker. Ik kan je een geheim vertellen: het smaakt hetzelfde en mama is zoveel meer ontspannen nu ze de Joneses niet bij wil houden. Misschien weet mama het echt het beste.

En deze cake, de volgende ochtend, in een kom met melk? Het is pure hemel.